Apstrakt
Država kao teorijski, praktični i polimorfan pojam je obilježila ključne istorijske trenutke čovječanstva, a većinskim dijelom je bila nosilac događaja koji su sadržani u tim epohama. Države se rađaju u konfliktima, nastaju iz puke potrebe i predstavljaju najgrđi, a ujedno i najneophodniji, vid organizovanja političke zajednice. U antičkom periodu država predstavlja jedan nedjeljiv i činjeničan entitet, uzvišen i plemenit, konačni odraz čovjekovog bića u pokušaju da racionalizuje društvene odnose unutar sebe i oko sebe. Tumačenje države kao takve je izrodilo u Platonu teoriju države kao dostižnog ideala. Neoplatonizmi, koji su sadržani u učenjima hrišćanske crkve, eugeničara i autoritativnih režima iz „vijeka ideologija“ su dospjeli do naše sadašnjice. Idealna država predstavlja metafizičku kategoriju, a obrazloženje za njen dug životni vijek se nalazi u utopističkim djelima prošlosti i nerazvijenoj političkoj svijesti sadašnjosti.
